Naderwanie łąkotki jest jednym z najczęstszych urazów kolana. Każde uszkodzenie, w którego wynikiem jest zwichnięcie lub inne traumy kolana, może prowadzić do pęknięcia łąkotki. To, o ile niebezpieczne są urazy i samo zerwanie, zależy od obciążenia kolana, a także od stopnia aktywności. Ryzyko pęknięcia łąkotki zależy od intensywności ruchów wykonywanych kolanem. Staw kolanowy każdej osoby ma łąkotkę wewnętrzną i zewnętrzną. Mówimy o uszkodzeniu tkanek chrzęstnych, mających kształt półksiężyca i służących jako „amortyzatory” między piszczelą a kością udową. Ostre urazy łąkotki kolana powodują natychmiastowe silne bóle kłujące, obrzęki ograniczające ruchy kolana. W tym przypadku wydaje się, że staw jest jakby zafiksowany i pojawiają się trudności w zginaniu i prostowaniu nogi. Przez jakiś czas łąkotka niszczy się, co prowadzi do silnego bólu po np., treningach sportowych, a także to prowadzi do zmiany stopnia aktywności.

Kiedy trzeba zwrócić się do lekarza i czym jest szycie łąkotki?

Czasami dolegliwości związane z pęknięciem łąkotki mogą zniknąć samoistnie dzięki unieruchomieniu, odpoczynkowi fizycznemu i towarzyszącej fizjoterapii. Jeśli ból ma charakter stały, a staw jest czasami nieruchomy jest potrzebne szycie łąkotki. Jeśli pęknięcie łąkotki powoduje silny ból w kolanie i ogranicza jego ruchomość, operację należy wykonać natychmiast. Szycie łąkotki – zabieg chirurgiczny jest zawsze wykonywany artroskopowo, czyli techniką małoinwazyjną. Podczas tej operacji wykonuje się niewielkie cięcia po obu stronach stawu kolanowego − rzepki, przez które wprowadza się specjalny aparat za pomocą wąskich rurek. Chirurgia laparoskopowa sprzyja procesowi gojenia się ran, a także zmniejsza ryzyko pojawienia się komplikacji pooperacyjnych. Zasadniczo pacjentom oferuje się dwie opcje leczenia pęknięcia łąkotki: szycie łąkotki lub częściowe usunięcie łąkotki.

Jak wygląda okres rehabilitacyjny po operacji?

Szycie łąkotki jest poważną operacją. Najlepiej jak w pierwszych dniach po operacji łąkotki ruch powinien być ograniczony przez ok. sześć tygodni. Pacjent może w pełni korzystać z operowanego stawu kolanowego tylko wtedy, gdy noga jest w wyprostowanej pozycji. Po zgięciu stawu kolanowego jakiekolwiek obciążenie jest przeciwwskazane, bo szew może pęknąć. Taką pozycję zapewnia specjalna szyna (orteza), którą można zamocować, aby nie obciążać kolana. Jeśli pacjent chce zgiąć kolano lub usiąść, można zdjąć blokadę i zgiąć nogę bez naprężenia. Najczęściej jest zalecane przerwanie treningów sportowych na okres 6-8 tygodni. Wznowienie sportów z obciążeniem stawu kolanowego możliwe jest nie wcześniej niż 6 miesięcy po operacji i tylko po konsultacji z chirurgiem.